Statut

STATUT PROWINCJI KRAKOWSKIEJ Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych

Rozdział I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Świecki Zakon Karmelitów Bosych zwany dalej Świeckim Zakonem jest spadkobiercą i kontynuatorem III Zakonu Karmelitańskiego ustanowionego w 1452 roku przez papieża Mikołaja V.
Świecki Zakon nazywany też Świeckim Zakonem Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel jest stowarzyszeniem kościelnym. Posiada osobowość prawną i działa w oparciu o przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego, Konstytucji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, niniejszego Statutu i innych przepisów dotyczących Świeckiego Zakonu.
Świecki Zakon jest integralną częścią Zakonu Karmelitów Bosych i podlega prawnie Przełożonemu Prowincjalnemu Krakowskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych, który może działać poprzez swojego Delegata.
Terenem działania Świeckiego Zakonu jest obszar obejmujący Krakowską Prowincję Zakonu Karmelitów Bosych.
Świecki Zakon może używać nazwy skróconej Świecki Karmel lub skrótu OCDS, pochodzącego od łacińskiej nazwy Zakonu – Ordo Carmelitarum Discalceatorum Saecularis.
Świecki Zakon używa własnej pieczęci i legitymacji członkowskich.
Podstawową jednostką w Świeckim Zakonie jest wspólnota lokalna, która może nabyć osobowość prawną na podstawie przepisów prawa państwowego po uzyskaniu zgody Przełożonego Prowincjalnego. Statut wspólnoty lokalnej powinien być zgodny z niniejszym Statutem.
Niniejszy Statut, przewidziany przez Konstytucje OCDS z 2003 r. (K 58), wraz z Konstytucjami stanowi prawo własne świeckich karmelitów bosych Prowincji Krakowskiej, przeżywających swoje powołanie zarówno we wspólnotach kanonicznie erygowanych, jak i nieerygowanych, które każdy zobowiązuje się zachowywać na mocy przynależności do Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych.

Rozdział II

CEL

Celem Świeckiego Zakonu jest dążenie jego członków do pełnego zjednoczenia z Bogiem w miłości, w oparciu o duchowość Karmelu Terezjańskiego, pod opieką Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, dla realizacji misji Kościoła Katolickiego, Zakonu Karmelitańskiego i potrzeb świata.
Realizację tego celu mają zapewnić świeckim karmelitom bosym następujące środki:
- głębokie chrześcijańskie i duchowe życie członków, wierność podjętym zobowiązaniom i jednocześnie należyte wypełnianie obowiązków stanu właściwych osobom świeckim,
- zaangażowanie w życie wspólnoty, parafii i Prowincji,
- podejmowanie przez świeckich karmelitów bosych działań apostolskich w duchu Karmelu Terezjańskiego – indywidualnie, wspólnotowo i na szczeblu Prowincji.

Rozdział III

ŚWIECCY KARMELICI BOSI

Świeckim karmelitą bosym może zostać praktykujący katolik, utwierdzony w życiu chrześcijańskim, który przekonany o swym powołaniu przez Boga, świadomie przyjmuje program duchowy Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, a ponadto spełnia następujące kryteria:
- przynależy do Kościoła Katolickiego i ma możliwość pełnego korzystania z Sakramentów świętych,
- pragnie prowadzić głębsze życie duchowe i dążyć do modlitwy kontemplacyjnej,
- zobowiązuje się do brania udziału w życiu wspólnoty ze stałą regularnością i jest otwarty na przyjmowanie zadań i funkcji we wspólnocie,
- jest w wieku pomiędzy 18 a 55 rokiem życia (por. K 58 f),
- posiada ludzką dojrzałość i równowagę psychiczną,
- nie należy do stowarzyszenia, w którym składane są przyrzeczenia, śluby lub podejmowane inne trwałe zobowiązania,
- jego obowiązki rodzinne i inne zaangażowania nie będą kolidowały z obowiązkami świeckiego karmelity,
- nie należy do grupy, której działalność i cele są sprzeczne z nauczaniem Kościoła Katolickiego.

Wstępnych wyjaśnień na temat Świeckiego Zakonu i powyższych kryteriów udziela zainteresowanym odpowiedzialny za formację w czasie pierwszej rozmowy.

Rada Wspólnoty decyduje o dopuszczeniu kandydata do okresu wstępnego po rozpatrzeniu jego wniosku złożonego na ręce odpowiedzialnego za formację. Decyzję w sprawie przyjęcia do formacji początkowej Rada podejmuje po przeprowadzeniu rozmowy z kandydatem na temat jego dotychczasowego życia religijnego i stanu cywilnego. Rada może zażądać od kandydata zaświadczenia o przyjęciu Sakramentów świętych, opinii proboszcza i pisemnej zgody współmałżonka. Ma również prawo zażądać informacji o stanie zdrowia kandydata, określających jego zdolności psychofizyczne, niezbędne do włączenia się w życie wspólnoty i podjęcia obowiązków wynikających z tego faktu.
Rada Wspólnoty może przyjąć do Świeckiego Zakonu osobę, która przekroczyła 55 rok życia, jeśli z rozeznania wynika, że osoba ta ma powołanie. Rada Wspólnoty po konsultacji z Delegatem Prowincjalnym może udzielić dyspensy do 60 roku życia, a Prowincjał lub jego Delegat do 65 roku życia, na pisemną prośbę osoby zainteresowanej, zaopiniowaną przez Radę Wspólnoty (por. K 58 f).
Wspólnotowość jest cechą charakterystyczną Karmelu (por. K 24 a – 24 e). Przyjęcie do Świeckiego Zakonu osób, które nie będę mogły regularnie uczestniczyć w życiu wspólnoty
z powodu odległości, jest możliwe tylko wyjątkowo. Należy wówczas skierować daną osobę do najbliższej (terytorialnie, komunikacyjnie) wspólnoty. Członkowie ci są zobowiązani do zachowania całości przepisów Konstytucji i Statutu, z wyjątkiem aktów życia wspólnego. Podlegają formacji w swojej wspólnocie lokalnej, zgodnie z postanowieniami Konstytucji i niniejszego Statutu.
Osoba przyjęta do wspólnoty OCDS przez złożenie pierwszych przyrzeczeń staje się członkiem Świeckiego Zakonu i nabywa czynne prawo wyborcze, a po złożeniu przyrzeczeń definitywnych nabywa bierne prawo wyborcze.
Świeccy karmelici bosi mają prawo do:
- korzystania z dóbr duchowych Zakonu Karmelitów Bosych i uczestniczenia w tym samym powołaniu do świętości i do tej samej misji w Kościele,
- korzystania z kierownictwa duchowego kapłana Zakonu Karmelitów Bosych,
- czynnego i biernego prawa wyborczego, zgodnie z Konstytucjami i Statutem,
- uczestniczenia we wspólnych spotkaniach, zjazdach, kursach, czy rekolekcjach,
- wnioskowania we wszystkich sprawach dotyczących Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych,
- noszenia zewnętrznych znaków przynależności i używania skrótu OCDS po nazwisku,
- pochowania w szkaplerzu „uroczystym” i odprawienia Mszy Świętej pogrzebowej przez karmelitę bosego.

Forma i używanie zewnętrznych znaków przynależności do Świeckiego Karmelu (por. K 58 i)

Zewnętrznym znakiem przynależności do Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych jest szkaplerz „uroczysty” składający się z dwóch, opadających na piersi i plecy, prostokątnych kawałków brązowego sukna o wymiarach 25-18 cm, połączonych tasiemkami. Poświęcony szkaplerz „uroczysty” jest nakładany kandydatowi przez kapłana podczas ceremonii przyjęcia na okres formacji jako „znak habitu” karmelitańskiego (Rytuał 24) z wezwaniem do noszenia go godnie i naśladowania Maryi w służbie Chrystusowi.
Wskazane jest, aby szkaplerz „uroczysty” zakładany był przez świeckich karmelitów bosych podczas erygowania wspólnoty, przyrzeczeń i ślubów oraz ich odnowienia, a także innych uroczystości i wtedy, kiedy wspólnota chce być rozpoznawana na zewnątrz. Decyzję w tej sprawie podejmuje Rada Wspólnoty.
Codziennie świeccy karmelici bosi mają obowiązek nosić mały szkaplerz sukienny, który może być zastąpiony medalikiem szkaplerznym.
Decyzję w sprawie innych znaków zewnętrznych wspólnoty podejmuje Rada Wspólnoty po konsultacji z Delegatem.

Członkowie stowarzyszeni

Do Świeckiego Zakonu mogą należeć członkowie wspierający i honorowi.
Członkiem wspierającym może być praktykujący katolik, który:
- przyjął szkaplerz i żyje duchowością karmelitańską,
- jest związany duchowo z konkretną wspólnotą Świeckiego Karmelu, z którą pozostaje w kontakcie i cieszy się jej zaufaniem,
- pragnie wspierać wspólnotę przez modlitwę, pomoc rzeczową i finansową i złoży w tej sprawie pisemną deklarację do Rady Wspólnoty.
Członkiem honorowym może być praktykujący katolik, zasłużony dla Świeckiego Zakonu w urzeczywistnianiu jego celów.
Członkowie wspierający i honorowi korzystają z dóbr duchowych Świeckiego Karmelu, posiadając udział m.in. we Mszach Świętych, w modlitwach osobistych i wspólnotowych oraz w innych dobrach duchowych wypracowanych we wspólnocie lokalnej Świeckiego Zakonu, której podlegają. Nie składają przyrzeczeń i ślubów i nie mają czynnego i biernego prawa wyborczego we wspólnocie, do której należą. Otrzymują szkaplerz „uroczysty” w zwyczajny sposób. Mogą uczestniczyć w rekolekcjach, spotkaniach i życiu wspólnoty w sposób uzgodniony z Radą, a przez składane ofiary do kasy wspólnoty uczestniczą w jej utrzymaniu.
Status członka wspierającego nadaje Rada Wspólnoty z zachowaniem roztropności i właściwych proporcji, kierując się dobrem wspólnoty. Jego członkostwa ustaje w razie:
- dobrowolnego wystąpienia,
- śmierci,
- wykluczenia przez Radę Wspólnoty za działanie na szkodę Świeckiego Zakonu, niewywiązywanie się z deklarowanego wsparcia wspólnoty
  i z przyczyn określonych w Kodeksie Prawa Kanonicznego (publiczne odstąpienie od wiary katolickiej, zerwanie wspólnoty kościelnej albo ekskomunika nałożona wyrokiem lub zadeklarowana).
Status członka honorowego nadaje Przełożony Prowincjalny na wniosek Rady Wspólnoty. Jego członkostwa ustaje na skutek:
- złożonej na piśmie dobrowolnej rezygnacji,
- śmierci,
- dekretu Przełożonego Prowincjalnego na wniosek Rady Wspólnoty uzasadniony udowodnionym działaniem na szkodę Świeckiego Karmelu i z przyczyn określonych w Kodeksie Prawa Kanonicznego (publiczne odstąpienie od wiary katolickiej, zerwanie wspólnoty kościelnej albo ekskomunika nałożona wyrokiem lub zadeklarowana).
Od decyzji o wykluczeniu członka wspierającego członkowi przysługuje prawo odwołania się do Przełożonego Prowincjalnego lub jego Delegata.
Od dekretu Przełożonego Prowincjalnego o pozbawieniu statusu członka honorowego służy członkowi odwołanie do odpowiednich władz kościelnych.

Rozdział IV

FORMACJA

Głównym miejscem formacji początkowej i stałej są wspólnoty. Formacja odbywa się
w nich w ramach spotkań wspólnotowych, spotkań formacyjnych, corocznych rekolekcji wspólnotowych oraz spotkań modlitewnych i działań apostolskich realizowanych przez wspólnotę. Towarzyszenie i uważne obserwowanie postępów każdego z kandydatów, rozpoznawanie problemów i korygowanie błędów przez odpowiedzialnych za formację, wiąże się z odbywaniem regularnie i często rozmów osobistych z każdym kandydatem w spokoju i w atmosferze zaufania (por. RI 34 i VC 66).
Rada Prowincjalna OCDS i władze Zakonu, czyli Prowincjał lub jego Delegat czuwają nad przebiegiem formacji we wspólnotach, a także organizują kursy, dni skupienia i spotkania formacyjne dla członków z różnych wspólnot.
Formacja odbywa się według norm zawartych w dokumencie Zasady i Program Formacji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, wydanym i zatwierdzonym przez Definitorium Generalne, oraz opracowanych Materiałów Formacyjnych Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych Prowincji Krakowskiej.
Spotkania formacyjne powinny odbywać się nie rzadziej niż raz w miesiącu, oddzielnie dla poszczególnych grup, zgodnie z etapami formacji. W przypadku małej liczby osób, spotkania mogą odbywać się razem, według opracowanego przez Radę harmonogramu.
Trzy miesiące przed upływem okresu wstępnego i każdego etapu formacji początkowej, kandydat powinien złożyć do Rady Wspólnoty pisemną prośbę odpowiednio: o przyjęcie do wspólnoty, dopuszczenie do przyrzeczeń pierwszych lub definitywnych. Niezłożenie takiej prośby jest równoznaczne z rezygnacją z dalszej formacji i skutkuje wygaśnięciem przyjętych wcześniej zobowiązań.

Okres wstępny (K 36a)

Okres wstępny trwa od 6 do 12 miesięcy, w szczególnych przypadkach Rada Wspólnoty może wydłużyć ten okres. W okresie wstępnym Rada rozeznaje m.in. zdolności kandydata do relacji międzyludzkich we wspólnocie, a kandydat pod opieką odpowiedzialnego za formację:
- poznaje wspólnotę, zapoznaje się z charyzmatem Karmelu Terezjańskiego, ze specyfiką powołania świeckich karmelitów, ich sposobem życia i służby Kościołowi, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia przyrzeczeń oraz praw i obowiązków wynikających z Konstytucji i Statutu,
- uzupełnia swoją formację ludzką i chrześcijańską, dąży do częstego uczestnictwa w Mszy Świętej, rozważa Słowo Boże i oddaje się modlitwie wewnętrznej.

Formacja początkowa (K 58 a)

Celem formacji początkowej jest:
- rozeznanie powołania kandydatów do Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, ich darów, umiejętności i możliwości włączenia się w życie wspólnoty,
- rozwój życia modlitwy kandydatów i członków,
- przygotowanie do życia w świecie charyzmatem i duchowością Karmelu,
- integracja ze wspólnotą i Zakonem,
- pogłębienie wiedzy o nauczaniu Kościoła
  i świętych Karmelu,
- kształtowanie zaangażowania apostolskiego,
- przygotowanie do podjęcia i realizacji zobowiązań wobec wspólnoty, Zakonu i Kościoła, a zwłaszcza miejsca, w którym spotyka się wspólnota.
O przyjęciu na okres formacji początkowej i jej przebiegu decyduje Rada Wspólnoty. Bezpośrednią formację prowadzi odpowiedzialny za formację, któremu Rada Wspólnoty może przydzielić do pomocy osoby wspomagające.
Przyjęcie na okres formacji dokonuje się zgodnie z Rytuałem Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych przez nałożenie poświęconego, „uroczystego” szkaplerza sukiennego (por. punkt 17 Statutu).
Przyjęcie na okres formacji uprawnia kandydata do wyboru predykatu (wezwania) dołączonego do imienia chrzcielnego.
Pierwsze przyrzeczenia są włączeniem do Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, z nabyciem praw oraz obowiązków członka Świeckiego Zakonu i dokonuje się w sposób publiczny zgodnie z Rytuałem Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych.
Osoba, która została przyjęta do wspólnoty, zwykle po upływie dwóch lat składa przyrzeczenia czasowe, a następnie po trzech latach przyrzeczenia definitywne. Przyrzeczenia przyjmuje Delegat lub upoważniony przez niego asystent.
Rada Wspólnoty ma prawo, z uzasadnionych powodów i za zezwoleniem Przełożonego Prowincjalnego lub jego Delegata, skrócić okres formacji przed przyrzeczeniami czasowymi nie więcej niż 5 miesięcy lub wydłużyć czas trwania poszczególnych etapów formacji o rok, z tym, że łączny czas przedłużonej formacji nie może przekraczać trzech lat. Rada Wspólnoty zobowiązana jest poinformować osobę zainteresowaną o swojej decyzji i jej uzasadnieniu.
Wydłużenie okresu formacji nie powoduje utraty członkostwa w Świeckim Zakonie, o ile kandydat lub członek utrzymuje kontakt z Radą Wspólnoty. Przed przyrzeczeniami definitywnymi wymagane jest odnowienie przyrzeczeń na czas przedłużonej formacji.
W niebezpieczeństwie śmierci Rada może dopuścić do złożenia przyrzeczeń przed upływem terminu formacji, jeżeli zainteresowany wyrazi taką prośbę, nawet ustną. W takiej sytuacji przyrzeczenia składa na ręce kapłana, a jeśli to niemożliwe na ręce Przewodniczącego lub członka Rady. Gdyby ustało niebezpieczeństwo śmierci przyrzeczenia nie mają skutków prawnych i powinien on odbyć całą formację zgodnie z Programem Formacji.

Okoliczności i warunki składania ślubów (por. K 58 e)

Członek Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, który czuje się wezwany przez Boga do większego zaangażowania się w wierność ewangelicznemu życiu i pełniejszego związania się z Zakonem, może złożyć śluby czystości i posłuszeństwa Bogu w obecności wspólnoty, co najmniej po upływie trzech lat od przyrzeczeń definitywnych.
Złożenie ślubów powinno być poprzedzone wystarczającym okresem modlitewnego rozeznawania i formacji z pomocą asystenta wspólnoty lub kierownika duchowego.
Pisemną prośbę członka, zaakceptowaną przez asystenta lub kierownika duchowego, rozpatruje i opiniuje Rada Wspólnoty, a zgodę wyraża Prowincjał lub jego Delegat.
Podejmując decyzję, Rada Wspólnoty powinna przyjąć następujące kryteria:
- członek musi żyć wiernie przyrzeczeniami,
- powinien mieć doświadczenie Boga w swoim codziennym życiu, objawiające się m.in. przez miłość bliźniego.

Formacja członków mieszkających daleko od wspólnoty (por. K 58 b)

Formacja kandydatów i nowych członków, którzy nie mogą regularnie uczestniczyć
w spotkaniach formacyjnych z powodu dużej odległości, długotrwałej choroby lub innych okoliczności życiowych (np. sytuacji rodzinnej, zawodowej) może odbywać się w sposób dostosowany do ich sytuacji życiowej, według Programu Formacyjnego oraz Materiałów Formacyjnych Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych Prowincji Krakowskiej.
Przewodniczący wspólnoty, odpowiedzialny za formację lub wyznaczony do tego inny członek wspólnoty, utrzymuje kontakt z tymi osobami i czuwa nad przebiegiem ich formacji. Czyni to przynajmniej raz w miesiącu przez kontakt osobisty lub współczesne środki komunikacji.
Osoby formujące się mają obowiązek utrzymywania regularnego i częstego kontaktu
z Przewodniczącym wspólnoty lub wyznaczoną przez Radę Wspólnoty osobą oraz informować ich o przebiegu formacji (realizowanych zadaniach, postępach i trudnościach). Ponadto podczas formacji początkowej powinni:
- raz w roku uczestniczyć w rekolekcjach wspólnotowych lub rekolekcjach, w których biorą udział członkowie Świeckiego Karmelu,
- przynajmniej raz w roku wziąć udział w spotkaniu wspólnoty,
- raz na kwartał spotkać się z Radą Wspólnoty lub odpowiedzialnym za formację,
- raz w miesiącu skontaktować się z odpowiedzialnym za formację.

Formacja ciągła (por. K 34)

Formacja ciągła rozpoczyna się po złożeniu przyrzeczeń definitywnych i trwa całe życie. Dokonuje się ona w wymiarze życia duchowego, wspólnotowego, apostolskiego i społecznego. Jej celem jest ukształtowanie nowego człowieka, który w każdej życiowej sytuacji doświadcza w sercu tych samych uczuć co Chrystus (por. VC 69). Nad realizacją formacji ciągłej, prowadzonej w oparciu o wytyczne Rady Prowincjalnej OCDS, czuwa Rada Wspólnoty.

Rozdział V

ŻYCIE DUCHOWE

Świeccy karmelici bosi oddają się Zakonowi, a tym samym podejmują życie duchowością Karmelu Terezjańskiego wyrażoną w Regule św. Alberta, według charyzmatu św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża, przestrzegając postanowień Konstytucji i niniejszego Statutu.

Sposoby oddawania czci Najświętszej Maryi Pannie, św. Józefowi oraz świętym Zakonu (por. K 58 j)

Świeccy karmelici bosi powinni oddawać cześć Najświętszej Maryi Pannie i pielęgnować autentyczną pobożność maryjną poprzez:
- przyjęcie i noszenie Szkaplerza świętego oraz związaną z nim codzienną modlitwę do Matki Bożej (np. różaniec, Pod Twoją obronę, Anioł Pański, Salve Regina w sobotę wraz z całym Zakonem Karmelitów Bosych),
- zgłębianie tradycji maryjnej Karmelu oraz nauki Kościoła o Maryi,
- poznanie i naśladowanie cnót Matki Bożej
  i Jej formy życia, która stanowi dla Karmelu Terezjańskiego wzór upodobnienia się do Jezusa,
- w miarę możliwości branie czynnego udziału w tradycyjnych nabożeństwach maryjnych Kościoła (dni i święta maryjne, nabożeństwa, nowenna przed uroczystością Matki Bożej z Góry Karmel) i pielgrzymkach.
Oddawanie czci św. Józefowi i świętym Karmelu przez świeckich karmelitów bosych polega na poznawaniu i naśladowaniu tych świętych, odmawianiu modlitw do nich wspólnotowo i indywidualnie oraz uczestnictwie w nabożeństwach z okazji ich świąt.

Życie modlitwy

Ponieważ modlitwa jest fundamentem i podstawowym zadaniem Karmelu Terezjańskiego (por. K 17), dlatego świeccy karmelici bosi:
- codziennie w miarę możliwości uczestniczą w Eucharystii,
- pielęgnują osobisty udział w liturgii Kościoła, która jest źródłem i szczytem jego działalności,
- codziennie odmawiają Jutrznię i Nieszpory oraz w miarę możliwości Kompletę, a dla głębszej jedności z całym Zakonem używają karmelitańskiego kalendarza,
- starają się, by modlitwa przenikała całe ich życie, by żyć w obecności i tajemnicy Żywego Boga,
- codziennie przeznaczają pół godziny (por. K 21) na modlitwę wewnętrzną w atmosferze wyciszenia i samotności, jako osobiste spotkanie z Bogiem, który jest w ukryciu,
- ustawicznie rozważają Słowo Boże, by móc lepiej poznać osobę Jezusa Chrystusa, słuchając Go i naśladując na wzór Maryi,
- przeznaczają czas na czytanie duchowe, podczas którego zapoznają się, oprócz Pisma Świętego, z dokumentami Kościoła i z pismami naszych świętych, szczególnie Teresy od Jezusa i Jana od Krzyża; mogą korzystać także z dzieł duchowych innych autorów,
- nawiedzają i adorują Najświętszy Sakrament.
W przypadku przeszkód w wypełnieniu powyższych zobowiązań, świecki karmelita bosy stara się trwać w żywej relacji z Bogiem podczas swoich zajęć, rozważa dowolną tajemnicę różańca, odmawia modlitwy do świętych Patronów Zakonu, a w przypadku długotrwałej niemożności korzysta z dyspensy asystenta. Zalecenia modlitewne nie obowiązują pod grzechem, ale są skutecznym środkiem wzrostu w miłości Bożej.
Życie modlitwy świeckiego karmelity bosego, życie w jedności z Bogiem, wymaga praktyki stałego nawrócenia i oczyszczenia serca poprzez:
- codzienny rachunek sumienia,
- częste, tj. przynajmniej raz w miesiącu, korzystanie z Sakramentu pokuty i pojednania,

Formy umartwienia (por. K 58j)

Świeccy karmelici bosi rozumieją, że celem ascezy jest wewnętrzne oczyszczenie i uwolnienie, by całkowicie otworzyć się na Boga. Wiernie zachowują ogólne prawo Kościoła dotyczące postu oraz wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych. Zgodnie z nauką św. Teresy i św. Jana od Krzyża podejmują z miłości do Chrystusa, praktykę pokuty i ewangelicznego wyrzeczenia według tradycji Karmelu Terezjańskiego, przede wszystkim w okresie Adwentu i Wielkiego Postu.
Świeccy karmelici bosi ujmują pożywienia ciału, by w ten sposób przyjść z pomocą siostrom i braciom potrzebującym. Zachowują w miarę możliwości wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych w środy i soboty wraz z całym Zakonem oraz w dniach poprzedzających następujące święta Karmelu Terezjańskiego:
- uroczystość św. Józefa, tj. 18 marca,
- uroczystość Matki Bożej z Góry Karmel, tj. 15 lipca,
- uroczystość św. Teresy od Jezusa, tj. 14 października,
- uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, tj. 7 grudnia,
- uroczystość św. Jana od Krzyża, tj. 13 grudnia.
Oprócz tego praktykują inne formy umartwienia:
- cierpliwie znoszą przeciwności losu i chętnie podejmują trud codziennej pracy,
- roztropnie odmawiają sobie dobrych rzeczy (np. telewizja, internet),
- praktykują ewangeliczny umiar w mówieniu.
Świeccy karmelici bosi praktykują pokutę i ewangeliczne formy wyrzeczenia z umiarem oraz według możliwości zdrowia, stanu i wieku.
Świeccy karmelici bosi składają całe swoje życie na żywą ofiarę, miłą Bogu, jako wyraz uczestnictwa w powszechnym kapłaństwie wiernych.

Rozdział VI

ŻYCIE WSPÓLNOTOWE

Podstawową strukturą Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych jest lokalna wspólnota jako widzialny znak Kościoła.
Jeden dzień w miesiącu, ustalony przez wspólnotę, jest dniem spotkania całej wspólnoty lokalnej. Udział w tych spotkaniach jest obowiązkowy.
Osoby zainteresowane duchowością Karmelu Terezjańskiego, nie będące członkami wspólnoty, na zaproszenie Rady mogą uczestniczyć w ustalonej części spotkania.
Świecki karmelita bosy stawia dobro wspólnoty i miłość braterską ponad własne upodobania, dlatego ustalając swój harmonogram zajęć daje pierwszeństwo spotkaniom wspólnoty. Pragnienie uczestnictwa w życiu wspólnoty i umiejętność pogodzenia tego obowiązku z innymi sprawami jest znakiem autentycznego powołania.
Ci, którzy z poważnych i słusznych powodów nie mogą w spotkaniach uczestniczyć, usprawiedliwiają nieobecność u przewodniczącego.
Przewodniczący niezwłocznie przeprowadza rozmowę wyjaśniającą z osobami, które nie usprawiedliwiły nieobecności na spotkaniu.
Opuszczanie spotkań wspólnoty bez usprawiedliwienia lub z błahych powodów może m.in. świadczyć o braku powołania, na co Rada Wspólnoty powinna zwracać uwagę już na etapie formacji początkowej, nie dopuszczając tej osoby do dalszej formacji.
Świecki karmelita bosy, który z przyczyn obiektywnych nie może uczestniczyć w życiu wspólnoty (np. czasowy wyjazd do pracy poza obszar działania wspólnoty), może być zwolniony od udziału w spotkaniach wspólnotowych na okres do dwóch lat przez Radę Wspólnoty. Udzielenie urlopu powyżej tego okresu wymaga zgody Przełożonego Prowincjalnego lub jego Delegata (por. K 56).
Świecki karmelita bosy, przebywający poza obszarem działania wspólnoty, do której należy, zobowiązany jest do utrzymania duchowej więzi ze wspólnotą, do stałego kontaktu
z Przewodniczącym wspólnoty i do uczestnictwa w corocznych rekolekcjach.
Świecki karmelita bosy, który (niezależnie od przyczyn), przez pełny rok nie uczestniczy
w spotkaniach i życiu wspólnoty jest zaliczany do członków nieaktywnych, których głos czynny i bierny ulega zawieszeniu. Decyzję o przywróceniu głosu czynnego i biernego podejmuje Rada Wspólnoty, nie wcześniej jednak niż po roku pełnego uczestnictwa w spotkaniach wspólnoty.
Nieusprawiedliwiona nieobecność na pięciu spotkaniach w roku kalendarzowym skutkuje uznaniem osoby po przyrzeczeniach definitywnych za nieaktywną ze wskazaniem do usunięcia ze wspólnoty w trybie określonym w punkcie 24-e) w związku z punktem 24 – c) Konstytucji.
Jedność wspólnoty buduje się na modlitwie. Dlatego Rada Wspólnoty tak organizuje program spotkań miesięcznych, by członkowie mogli uczestniczyć we wspólnej Mszy Świętej, odmówili przynajmniej jedną Godzinę Liturgiczną oraz odprawili wspólnie modlitwę wewnętrzną. Program spotkania powinien obejmować również konferencję asystenta lub wyznaczonej osoby, a także czas na swobodną wymianę myśli, dzielenie się doświadczeniem modlitwy i życia.
Więź ze wspólnotą buduje się również poprzez wkład poszczególnych członków w jej życie. Rada Wspólnoty powinna stworzyć członkom możliwość zaangażowania w decydowanie
o ważnych sprawach dotyczących wspólnoty.
W większych wspólnotach Rada może powoływać diakonie (np. liturgiczną, ds chorych, apostolską), grupy modlitewne lub grupy złożone z osób na różnych etapie formacji, spotykające się częściej, np. w danej miejscowości czy dzielnicy, na wzór „gron” funkcjonujących w Polsce w okresie międzywojennym.
Braterska komunia wyraża się przez wspólne świętowanie ważnych momentów
w życiu wspólnoty i jej członków, a życie wspólnotowe i relacje bratersko – siostrzane umacniają się przez częstszy niż raz w miesiącu kontakt. Okazją do tego mogą być organizowane przez Radę i z inicjatywy członków dodatkowe spotkania całej wspólnoty lub grupy członków czy diakonii: modlitewne, rekreacyjne, dni skupienia
i rekolekcje zwłaszcza wyjazdowe oraz inne spontaniczne spotkania (np. „przy herbacie”).
Dobre funkcjonowanie wspólnoty wymaga zaangażowania każdego z członków w jej życie i działalność, dlatego świecki karmelita bosy:
- ofiarnie przyjmuje wyznaczone przez Radę Wspólnoty obowiązki i zadania,
- według własnych możliwości uczestniczy
  w apostolstwie wspólnoty,
- bez istotnych przyczyn nie uchyla się od przyjęcia funkcji z wyboru lub mianowania,
- chętnie włącza się w prace działających we wspólnocie diakonii i grup.
Działalność wspólnoty wiąże się z ponoszeniem wydatków na jej cele statutowe (organizację spotkań, dni skupienia, materiały biurowe i formacyjne, pomoc dla chorych i starszych członków, apostolstwo, udział w kursach i kongresach, składki na rzecz Prowincji Świeckiego Zakonu itp.). Każdy świecki karmelita bosy od czasu przyjęcia do wspólnoty przyczynia się do jej utrzymania przez opłacanie ustalonych przez Radę miesięcznych składek, a jeśli wymaga tego dobro wspólnoty również przez własną pracę na jej rzecz, ofiary pieniężne i materialne.
Duch rodzinnej miłości w każdej wspólnocie winien objawiać się poprzez specjalną duchową opiekę i materialną troskę członków wspólnoty wobec każdego chorego i potrzebującego pomocy świeckiego karmelity bosego.
Osoby obłożnie chore, w podeszłym wieku, przez ofiarę modlitwy i cierpienia mają szczególny udział w misji Zakonu. Rada i cała wspólnota winny zadbać o ich życie sakramentalne i, jeśli to możliwe, również o udział w życiu wspólnoty.
Świeccy karmelici bosi powinni być wrażliwi na problemy ubogich w pierwszym rzędzie
z własnej wspólnoty. Szczególnym wyrazem troski o problemy ubogich, będzie zorganizowanie we wspólnotach lub włączenie się w akcję charytatywną na rzecz instytucji charytatywnych inspirujących się duchem Karmelu Terezjańskiego. Wspólnota w duchu ubóstwa może również podjąć określone wyrzeczenia np. przez organizowanie skromniejszych agape, a środki te przeznaczyć na pomoc ubogim (pomoc materialna, leki, pokrycie kosztów rekolekcji).
Dla podtrzymania kontaktów pomiędzy wspólnotami lokalnymi Świeckiego Karmelu Terezjańskiego w Prowincji, organizuje się spotkania ogólnoprowincjalne z Delegatem prowincjalnym lub zastępującym go asystentem. Do takich spotkań należą m.in. karmelitański dzień skupienia, kursy przewodniczących i odpowiedzialnych za formację, spotkania diakonii prowincjalnych.

Modlitwy za zmarłych członków wspólnoty (por. K 58 d)

Za każdego zmarłego członka wspólnoty Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych ma być odprawiona Msza Święta (intencja mszalna ofiarowana przez lokalną wspólnotę). Jeżeli któryś z członków nie może w niej wziąć udziału, uczestniczy w pełni w innej Mszy Świętej albo odmawia część różańca. Ponadto członkowie wspólnoty odmawiają Liturgię Godzin za zmarłego. Rada Wspólnoty przygotowuje wspomnienie o zmarłym dla biuletynu prowincjalnego.
We wspomnienie Wszystkich Zmarłych naszego Zakonu (15 listopada) członkowie Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych powinni pamiętać w modlitwie o wszystkich zmarłych siostrach i braciach. Kilka razy w roku poleca się wszystkim, choćby indywidualnie, odmówić Liturgię Godzin za zmarłych, a przynajmniej jeden raz w roku zamówić intencję mszalną za zmarłych członków.

Rozdział VII

ŻYCIE APOSTOLSKIE (K 28)

Apostolstwo świeckich karmelitów bosych wypływa z modlitwy, rozważania słowa Bożego, naśladowania Chrystusa i wierności zobowiązaniom.
Przyjaźń z Bogiem sprawia, że życie świeckich karmelitów bosych nie ogranicza się do aktów pobożnościowych, a ich modlitwa i podejmowane działania powinny być przeniknięte duchem apostolskim.
Świecki karmelita bosy włącza się w misję ewangelizacyjną Zakonu w Kościele przez apostolstwo indywidualne, wspólnotowe i na szczeblu Prowincji, rozeznane we wspólnocie:
- angażowanie się na wzór Maryi w działalność ewangelizacyjną, w sposób odpowiadający świeckiemu stanowi życia, tj. świadectwo życia
  w przyjaźni z Bogiem w rodzinie i otoczeniu,
- rozmowy z osobami zainteresowanymi Karmelem Terezjańskim i modlitwą,
- apostolstwo Szkaplerza świętego,
- prowadzenie grup modlitewnych i bractw szkaplerznych w rodzimych parafiach,
- zaangażowanie na rzecz misji przez organizowanie ognisk misyjnych, kiermaszy na rzecz misji i spotkań z misjonarzami,
- dni skupienia i rekolekcje w duchu terezjańskim otwarte dla zainteresowanych,
- organizacja sympozjów, konferencji naukowych, kursów, wystaw,
- działalność wydawniczą, której celem jest pomoc wspólnotom w formacji członków
  i upowszechnianie rzetelnej i prawdziwej informacji o Karmelu Terezjańskim.

Rozdział VIII

WSPÓLNOTA LOKALNA

Podstawową strukturą Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych jest lokalna wspólnota jako widzialny znak Kościoła.
W Krakowskiej Prowincji funkcjonują trzy rodzaje wspólnot: wspólnoty ustanowione kanonicznie (erygowane), wspólnoty nieerygowane i grupy formowane.
Grupy formowane spotykają się za zgodą Delegata, który wyznacza odpowiedzialnego za formację wstępną, nadzoruje przebieg formacji i decyduje o innych sprawach.
Wspólnoty nieerygowane działają od przyjęcia członków na pierwszy etap formacji za zgodą Delegata, który wyznacza asystenta wspólnoty oraz Przewodniczącego, odpowiedzialnego za formację i Radnych. W razie potrzeby może w każdej chwili dokonać wymiany członków Rady Wspólnoty. Delegat rozeznaje również, kiedy wspólnota osiągnie wystarczającą dojrzałość, by przeprowadzić wybory Rady i wybór delegata na Kongres.
Kanonicznego ustanowienia wspólnoty dokonuje Przełożony Generalny Karmelu Terezjańskiego (por. K 49) za pośrednictwem Przełożonego Prowincjalnego, lub jego Delegata. Warunki konieczne dla erygowania wspólnoty są następujące:
- dla wspólnot powstających poza klasztorami karmelitów bosych wymagana jest pisemna zgoda biskupa diecezjalnego,
- spotkania wspólnoty nieerygowanej powinny odbywać się przynajmniej przez pięć lat,
- wymagana jest przynajmniej jedna pełna kadencja Rady wybranej przez wspólnotę,
- przynajmniej 10 członków powinno być po przyrzeczeniach, w tym dwóch po definitywnych,
- wspólnota nieerygowana musi wykazać się postępem w formacji, wzrostem ilości członków, wykazywać determinację i jedność w dążeniu do celu.

Wspólnota, która spełnia wszystkie powyższe warunki jest zobowiązana podjąć działania zmierzające do jej erygowania.

Podział wspólnoty
w celu utworzenia nowej (por. K 58 g)

W zbyt dużej wspólnocie nie jest możliwe budowanie prawdziwych i głębokich więzi przyjaźni ludzkiej i duchowej, jak również wzajemne wspieranie się w braterskiej miłości i pokorze (por. K 24 – c).
Rada Wspólnoty, liczącej 30 członków po przyrzeczeniach, dbając o zachowanie charyzmatu terezjańskiego, zobowiązana jest rozważyć możliwość podziału wspólnoty w celu utworzenia nowej. Inicjatywa wyodrębnienia nowej wspólnoty może wyjść również od przynajmniej dwóch członków po przyrzeczeniach definitywnych, posiadających odpowiednie predyspozycje. Przyczyną podziału nie mogą być wewnętrzne konflikty we wspólnocie, świadczące o jej niedojrzałości, lecz wierność charyzmatowi terezjańskiemu życia w komunii z Bogiem oraz braćmi i siostrami, a także pragnienie zakładania nowych„fundacji”.
Rada Wspólnoty, wspierana przez Radę Prowincjalną, przygotowuje projekt podziału
z roztropnością, by nie osłabić żywotności istniejącej wspólnoty i równocześnie dać dobry, zdrowy zaczyn nowej wspólnocie. Przejście do nowej wspólnoty powinno być dobrowolne.
Projekt podziału wspólnoty Rada przedstawia do aprobaty Delegatowi.
O podziale decyduje Przełożony Prowincjalny lub jego Delegat i Rada Prowincjalna OCDS, na wniosek Rady Wspólnoty. Wyłonienie nowej wspólnoty powinno nastąpić w ciągu dwóch lat.
Na uzasadniony wniosek Rady Wspólnoty Przełożony Prowincjalny lub jego Delegat zezwala na przedłużenie tego terminu i przyjmowanie nowych członków do istniejącej wspólnoty.
Przyjmowanie kandydatów do wspólnoty, która osiągnęła maksymalną liczbę członków, a nie podjęła żadnych działań związanych z wyodrębnianiem nowej wspólnoty, wymaga zgody Przełożonego Prowincjalnego lub jego Delegata.
Nowo powstała wspólnota nie jest wspólnotą erygowaną. Jej członkowie przestają być członkami wspólnoty „starej”, a ich dotychczasowe funkcje w tej wspólnocie wygasają.
Erygowanie wspólnoty powstałej w wyniku wyodrębnienia jej z innej wspólnoty może nastąpić przed upływem ustalonych 5 lat, o ile zostaną spełnione pozostałe warunki z punktu 93 Statutu, z zachowaniem KPK 122.

Zniesienie wspólnoty

Zniesienie wspólnoty lokalnej następuje na mocy dekretu Przełożonego Prowincjalnego.
Przyczyną zniesienia wspólnoty lokalnej może być w szczególności niemożność wybrania realnie działającej Rady Wspólnoty, zbyt mała liczba członków aktywnych, co uniemożliwia normalne życie wspólnotowe.
Członkowie rozwiązanej wspólnoty po przyrzeczeniach definitywnych mogą przenieść się do innej wspólnoty OCDS jako członkowie aktywnie uczestniczący w jej życiu lub jako zwolnieni ze spotkań z powodu odległości, lecz zachowujący wszystkie zobowiązania wynikające z przyrzeczeń. Osoby będące na etapie formacji początkowej kontynuują swoją formację w nowej wspólnocie.
W przypadku rozwiązania wspólnoty lokalnej wszelkie dobra i księgi przejmuje Rada Prowincjalna Świeckiego Zakonu z zachowaniem KPK 121 i 123.
W przypadku odrodzenia, zgodnie
z prawem kanonicznym, wspólnota przejmie na nowo ewentualne pozostałe dobra i księgi.

Rozdział IX

WYBORY WE WSPÓLNOCIE (K 58 c)

Wybór Przewodniczącego i pozostałych członków Rady we wspólnocie lokalnej odbywa się według norm prawa kanonicznego, Konstytucji Świeckiego Zakonu oraz poniższych przepisów.
Termin zebrania sprawozdawczo-wyborczego powinien być ustalony przynajmniej na jeden miesiąc wcześniej przez ustępującą Radę i uzgodniony z Delegatem Prowincjalnym.
Zebranie wyborcze poprzedza zawiadomienie członków o zebraniu w sposób przyjęty powszechnie w danej wspólnocie.
Zebraniu wyborczemu przewodniczy, ustala porządek obrad i zatwierdza wybory Delegat Prowincjalny lub, na jego zlecenie, członek Rady Prowincjalnej OCDS, a w szczególnych wypadkach asystent wspólnoty, upoważniony przez Delegata Prowincjalnego.
Porządek obrad zebrania wyborczego winien zawierać, co najmniej:
- wybór sekretarza i dwóch skrutatorów,
- złożenie sprawozdania z działalności oraz sprawozdania finansowego,
- udzielenie absolutorium ustępującej Radzie,
- dokonanie wyboru nowej Rady,
- podjęcie uchwał.
Prawo wyborcze czynne przysługuje świeckim karmelitom bosym po pierwszych
i definitywnych przyrzeczeniach. Prawo wyborcze bierne na Przewodniczącego przysługuje aktywnym członkom wspólnoty po przyrzeczeniach definitywnych. Pozostałych członków Rady wybiera się spośród aktywnych członków wspólnoty po przyrzeczeniach definitywnych. W szczególnych okolicznościach Radnym może być wybrany świecki karmelita bosy po przyrzeczeniach czasowych, za zezwoleniem Delegata lub członka Rady Prowincjalnej OCDS obecnego na wyborach.
Dla ważności wyborów w pierwszym terminie wymagana jest obecność co najmniej połowy uprawnionych do głosowania. Drugi termin w razie braku kworum może mieć miejsce pół godziny później, w celu uzupełnienia kworum.
Wybory powinny przebiegać według następujących zasad:
- każdemu wyborcy przysługuje jeden głos, który winien oddać osobiście,
- nad prawidłowym przebiegiem wyborów czuwają dwaj skrutatorzy i sekretarz wyborów,
- aktu głosowania dokonuje się na kartkach, które po wypełnieniu są zbierane przez skrutatorów i liczone w obecności sekretarza zebrania wyborczego,
- zasady głosowania i sposób dokonywania zapisów na kartkach oraz procedurę liczenia przedstawia członkom przewodniczący zebrania wyborczego,
- wybór osoby musi być przyjęty przez osobę wybraną w trakcie zebrania wyborczego,
- trzej Radni wybierani są w odrębnych głosowaniach,
- w sytuacji, gdy spośród trzech wybranych Radnych wskazany zostanie odpowiedzialny za formację, wówczas należy zarządzić uzupełniające wybory i wybrać trzeciego Radnego zgodnie
  z powyższą procedurą.
Do wyboru Przewodniczącego i Radnych konieczna jest bezwzględna większość głosów. Głosowanie jest tajnie. Jeżeli, w wyniku pierwszego głosowania nie dokonano wyboru, do powtórnego głosowania przechodzą dwaj kandydaci, którzy otrzymali największą liczbę głosów. Obydwaj zaś w tym głosowaniu nie posiadają głosu czynnego.
W drugim głosowaniu do wyboru wystarczy zwykła większość. W przypadku równej liczby głosów wybrany zostaje kandydat z dłuższym stażem w Świeckim Zakonie Karmelitów Bosych.
Przewodniczący i Radni wspólnoty mogą być wybrani na dwie kadencje następujące po sobie. W wyjątkowych wypadkach, mogą być wybrani na trzecią kadencję większością dwóch trzecich głosów, ale za zgodą Delegata Prowincjalnego. Zmiana na urzędach umożliwia większą wzajemną odpowiedzialność i zaangażowanie
w życie wspólnoty poszczególnych członków.
Przewodniczący zebrania wyborczego zatwierdza wynik wyborów, jeśli osoby wybrane przyjęły wybór, a nowo wybrana Rada składa przysięgę wierności.
Sekretarz zebrania wyborczego przesyła do Sekretariatu Prowincjalnego OCDS w ciągu miesiąca protokół z posiedzenia sprawozdawczo-wyborczego.
Ustępujący członkowie Rady Wspólnoty są zobowiązani do niezwłocznego i protokolarnego przekazania swoim następcom wszystkich dokumentów, informacji i dóbr materialnych Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, którymi zarządzali, za pisemnym potwierdzeniem.
W przypadku wakatu Przewodniczącego wspólnoty przed upływem 18 miesięcy kadencji, Delegat zarządza wybory uzupełniające. Po tym terminie funkcję Przewodniczącego do końca kadencji pełni pierwszy Radny, a wakat radnego uzupełnia Rada zgodnie z pkt 47 lit. d) Konstytucji. W przypadku wakatu odpowiedzialnego za formację stosuje się odpowiednio przepisy pkt 50 Konstytucji.

Wybór delegatów na Kongres

Aby wspólnoty lepiej funkcjonowały, powołuje się Radę Prowincjalną, która wspomaga wspólnoty w formacji i apostolstwie (K 57).
Trzy miesiące przed terminem Kongresu każda erygowana wspólnota lokalna jest zobowiązana dokonać wyboru delegatów i ich zastępców na Kongres, w czasie którego wybierana jest Rada Prowincjalna.
Delegatów wybiera się analogicznie do wyboru Przewodniczącego, według procedury opisanej w punktach 115-117 Statutu. Zebraniu wyborczemu przewodniczy Przewodniczący wspólnoty, któremu w wyborach delegatów przysługuje jedynie głos czynny.
We wspólnotach nieerygowanych decyzję w tej sprawie podejmuje Delegat (por. punkt 92 Statutu).

Rozdział X

RADA WSPÓLNOTY

Władzę wspólnoty stanowi Rada złożona z Przewodniczącego, odpowiedzialnego za formację i trzech Radnych. Kompetencje Rady określają Konstytucje (por. K 46 – 47)
Kadencja Rady trwa 3 lata, licząc od dnia ostatnich ważnych wyborów. W szczególnych okolicznościach kadencja Rady może być skrócona lub przedłużona decyzją Przełożonego Prowincjalnego lub jego Delegata.
Z końcem kadencji Rady wygasają wszystkie pozostałe funkcje we wspólnocie (skarbnika, sekretarza, kronikarza itp.).
Rada Wspólnoty odpowiada za całokształt życia wspólnoty, jej apostolstwo i zarządzanie dobrami. Podstawowym obowiązkiem Rady jest formacja (początkowa i ciągła) oraz kształtowanie chrześcijańskiej i karmelitańskiej dojrzałości członków wspólnoty (por. K 46).
Obowiązki Przewodniczącego określają Konstytucje (K 51). Przewodniczący przemawia w imieniu Rady i komunikuje wspólnocie jej decyzje.
Obowiązki odpowiedzialnego za formację określają Konstytucje (K 53). Rada Wspólnoty może wyznaczyć mu do bezpośredniej pomocy
w formacji jednego lub kilku asystentów, tworząc zespół formacyjny (por. RI 29, 33, 34).
Rada Wspólnoty wybiera sekretarza
i skarbnika (por. K.50, 54, 55), wyznacza promotora powołań, kronikarza, korespondenta Żyć Karmelem w Świecie, bibliotekarza, odpowiedzialnych za diakonie oraz inne obowiązki i zadania we wspólnocie.
Do obowiązków trzech Radnych należy (por. K 58 c):
- zaangażowanie w prace Rady i uczestnictwo
  w jej zebraniach,
- współpraca z Przewodniczącym w realizacji jego zadań,
- wspieranie odpowiedzialnego za formację (por. K 52),
- realizacja zadań wyznaczonych przez Radę, np. prowadzenie lub nadzorowanie diakonii wspólnotowych.
Przewodniczący zwołuje Radę tak często, jak wymaga tego dobro i wzrost wspólnoty (por. K 47), nie rzadziej jednak niż cztery razy w roku. Powinien także zwołać Radę na prośbę przynajmniej dwóch członków Rady. W razie nieobecności Przewodniczącego zwołuje Radę odpowiedzialny za formację.
Decyzje Rady zapadają zwykłą większością głosów w obecności Przewodniczącego i co najmniej dwóch członków Rady. W sprawach osobowych (przyjęcia, dopuszczanie do przyrzeczeń i ślubów, zwolnienie z przyrzeczeń, wydalenie ze wspólnoty) głosowanie jest tajne, wymagana jest bezwzględna większość głosów i obecność wszystkich członków Rady. Członek Rady, którego sprawa dotyczy, nie bierze udziału w głosowaniu. Posiedzenia Rady są protokołowane. Wszystkich uczestniczących w zebraniu Rady obowiązuje dyskrecja.
Każdy z członków Rady z poważnych i słusznych powodów może złożyć rezygnację
z pełnionej funkcji. Członek Rady, który nie będzie mógł uczestniczyć w pracach Rady, powinien złożyć na piśmie rezygnację z funkcji.
Przyjęcie lub odrzucenie rezygnacji Przewodniczącego należy do Przełożonego Prowincjalnego lub jego Delegata, a przyjęcie lub odrzucenie rezygnacji Radnego i odpowiedzialnego za formację należy do kompetencji Rady. Uzupełnienie wakatów następuje zgodnie z p.122 Statutu.
Rada podejmuje próby rozwiązywania ewentualnych konfliktów, które w każdej wspólnocie są nieuniknione i są szansą jej wzrostu. Powinno się to odbywać się w duchu ewangelicznym i karmelitańskim, w braterskim dialogu, szukaniu tego, co łączy, a nie dzieli. W trudniejszych sprawach Rada może zwrócić się o pomoc do asystenta wspólnoty, Radnego Prowincjalnego, Delegata lub Przełożonego Prowincjalnego, a także poprosić o wizytację braterską lub pasterską.
Dokumenty wychodzące na zewnątrz podpisuje Przewodniczący i jeden z członków Rady, a w sprawach finansowych Przewodniczący i skarbnik wspólnoty.
Przewodniczący i odpowiedzialni za formację są zobowiązani do udziału w corocznych kursach lub rekolekcjach formacyjnych organizowanych przez Radę Prowincjalną.

Przeniesienia

Przeniesienie członków między wspólnotami Krakowskiej Prowincji OCDS, także
z innych Prowincji do Prowincji Krakowskiej jest możliwe z powodu przeprowadzki lub innej ważnej przyczyny, z zachowaniem następujących zasad:
- Zainteresowany kieruje prośbę o przyjęcie do nowej wspólnoty. Prośba powinna zawierać: imię, nazwisko, predykat, dane teleadresowe, uzasadnienie prośby oraz wskazanie aktualnej wspólnoty, daty przyjęcia, przyrzeczeń, ślubów
  i funkcje w tej wspólnocie,
- nowa wspólnota przesyła w/w prośbę do wspólnoty aktualnej, celem weryfikacji,
- Rada aktualnej wspólnoty potwierdza zgodność zawartych informacji w prośbie,
- następnie wyraża zgodę na przeniesienie członka do innej wspólnoty i podaje datę skreślenia go z ewidencji członków,
- oryginał dokumentu wraz z kartą personalną zainteresowanego przesyła do nowej wspólnoty,
  a kopię pozostawia w swoich aktach,
- Rada nowej wspólnoty na dokumencie potwierdza fakt i datę przyjęcia członka do wspólnoty, a kopię dokumentu odsyła do Sekretariatu.
Powyższą procedurę stosuje się do przeniesienia członków należących do innej Prowincji, po konsultacji Rady nowej wspólnoty z poprzednią. W sprawach spornych decyzja należy do Delegata.

Ustanie członkostwa

Członkostwo w Świeckim Zakonie Karmelitów Bosych ustaje na skutek wystąpienia, wydalenia lub wygaśnięcia.
Świecki karmelita bosy może odejść z Zakonu składając pisemną prośbę o zwolnienie z przyrzeczeń lub ślubów. Zwolnienia z przyrzeczeń po rzetelnym rozważeniu i rozeznaniu udziela Rada Wspólnoty, informując o tym Przełożonego Prowincjalnego lub Delegata. Zwolnienia ze ślubów udziela Przełożony Prowincjalny lub jego Delegat, po zapoznaniu się z pisemną prośbą członka i opinią Rady Wspólnoty.
Rada Wspólnoty może usunąć członka ze wspólnoty z następujących powodów:
- przyczyn określonych w Kodeksie Prawa Kanonicznego (por. K 24 – e), tj. publiczne odstąpienie od wiary katolickiej, zerwanie wspólnoty kościelnej albo ekskomunika nałożona wyrokiem lub zadeklarowana,
- postępowania sprzecznego z zasadami życia ewangelicznego, Konstytucji Świeckiego Zakonui niniejszego Statutu,
- poważnego zaniedbywania obowiązków świeckiego karmelity bosego.
Przed podjęciem decyzji o usunięciu Rada Wspólnoty powinna, zgodnie z pkt.24 – e) Konstytucji:
- zweryfikować zaistnienie faktów,
- upomnieć członka pisemnie lub w obecności dwóch świadków,
- pozostawić odpowiedni czas na poprawę.

Jeśli po tym wszystkim nie nastąpi poprawa, można rozpocząć procedurę usunięcia, po uprzedniej konsultacji z Delegatem Prowincjalnym.

Członkowi przysługuje prawo odwołania się od decyzji o usunięciu do Delegata Prowincjalnego.
Członkostwo w Świeckim Zakonie Karmelitów Bosych wygasa na skutek śmierci członka, a także, gdy w terminie określonym w Konstytucjach i niniejszym Statutem, członek nie złoży przyrzeczeń czasowych lub przyrzeczeń definitywnych.

Rozdział XI

ZARZĄD DOBRAMI

Środki na realizację celów statutowych Świeckiego Zakonu pochodzą z:
- składek członkowskich,
- zapisów spadków i darowizn,
- ofiar pieniężnych,
- oprocentowania lokat terminowych,
- działalności gospodarczej.
Świecki Zakon Karmelitów Bosych może prowadzić działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie służącym do realizacji jego celów statutowych, jeśli wyrazi na nią zgodę Przełożony Prowincjalny.
Wysokość składek członkowskich i cele, na które mają być przeznaczone ustala Rada Wspólnoty. Przy ustalaniu wysokości miesięcznej składki Rada Wspólnoty powinna kierować się możliwościami finansowymi członków wspólnoty.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach Rada Wspólnoty może obniżyć składkę lub zwolnić członka ze składek na czas oznaczony.
Za majątek i wszelkie dobra wspólnoty odpowiada Rada Wspólnoty bez względu na podział kompetencji.
Dysponowanie środkami finansowymi wymaga podpisu Przewodniczącego wspólnoty.

Rozdział XII

KSIĘGI I SPRAWOZDAWCZOŚĆ

Wspólnota lokalna jest zobowiązana prowadzić następujące księgi:
- księgę członków wspólnoty,
- księgę protokołów Rady Wspólnoty,
- księga spotkań wspólnoty,
- księga spotkań formacyjnych,
- księgę finansową,
- kronikę.

Zasady ich prowadzenia określa odrębna Instrukcja prowadzenia ksiąg we wspólnocie.

Wspólnota lokalna powinna co roku sporządzać sprawozdanie ze swej działalności oraz sprawozdanie finansowe ze stanem na dzień 31 grudnia danego roku. Druki sprawozdawcze opracowuje corocznie Rada Prowincjalna. Te sprawozdania powinny być doręczone do Rady Prowincjalnej w terminie do końca lutego, roku następującego po okresie sprawozdawczym.

Rozdział XIII

STRUKTURY PROWINCJALNE

Strukturami pomocniczymi Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych w Prowincji Krakowskiej są: Kongres Prowincjalny, Rada Prowincjalna Świeckiego Zakonu i Sekretariat Prowincjalny OCDS.

Rada Prowincjalna
Świeckiego Zakonu

Świeccy karmelici bosi Prowincji Krakowskiej wybierają Radę Prowincjalną, która współpracuje z Przełożonym Prowincjalnym
i jego Delegatem. Jej głównym zadaniem jest pomoc wspólnotom w formacji duchowej i apostolacie.
Do zadań Rady Prowincjalnej należy w szczególności:
- reprezentowanie Prowincji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych,
- troska o tożsamość i wierność charyzmatowi Karmelu Terezjańskiego,
- troska o jedność wspólnot lokalnych z Zakonem i między sobą,
- koordynacja i ożywianie działalności wspólnot Prowincji Krakowskiej,
- współdziałanie z Delegatem Prowincjalnym
  w realizacji jego zadań,
- powoływanie osób i organów konsultacyjnych, zlecanie im konkretnych zadań i udzielanie pełnomocnictwa,
- organizacja Kongresu Prowincjalnego,
- złożenie Kongresowi sprawozdania z minionej kadencji,
- organizowanie kursów, rekolekcji i warsztatów w ramach formacji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych,
- czuwanie nad funkcjonowaniem i życiem duchowym poszczególnych wspólnot, formacją początkową i ciągłą,
- pomoc i współdziałanie ze strukturami Krakowskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych oraz współpraca z grupami laikatu Karmelu Terezjańskiego,
- określanie wysokości składki na potrzeby struktur prowincjalnych Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych.
Rada Prowincjalna OCDS składa się z pięciu osób: Przewodniczącego oraz czterech Radnych.
Po dokonaniu oceny sytuacji Krakowskiej Prowincji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych, jeśli wymaga tego dobro wspólnot, z inicjatywy lub za zgodą Przełożonego Prowincjalnego lub jego Delegata, Kongres może w głosowaniu tajnym, większością dwóch trzecich głosów, podjąć uchwałę o zwiększeniu liczby radnych, tak jednak, aby cała Rada wraz z Przewodniczącym tworzyła nieparzystą liczbę osób.
Przewodniczący Rady Prowincjalnej, będąc znakiem jedności wszystkich wspólnot, reprezentuje Krakowską Prowincję OCDS, współpracuje z Delegatem Prowincjalnym
i troszczy się o rozwój wspólnot. W szczególności ustala on terminy posiedzeń Rady, koordynuje pracę jej członków, uczestniczy w wizytacjach wspólnot, przedstawia swoje wnioski i spostrzeżenia.
Członkowie Rady odpowiadają w szczególności za sprawy: formacji ciągłej, formacji początkowej, życia wspólnotowego i apostolatu (por. K 58 h). Funkcję sekretarza powierza się jednemu z Radnych, zaś funkcję skarbnika pełni osoba z Rady lub spoza niej. Te i inne zadania wynikające z potrzeb Prowincji Świeckiego Karmelu Terezjańskiego, ustala Delegat w dialogu z Radą OCDS. Dla lepszej komunikacji ze wspólnotami położonymi poza Polską, Rada może powołać współpracowników z poszczególnych grup językowych, którzy na zaproszenie Rady mogą uczestniczyć w jej obradach i pracach.
Obradom Rady przewodniczy Delegat lub Przewodniczący Rady.
Sekretarz odpowiada za całość dokumentacji Rady Prowincjalnej, w szczególności protokołuje zebrania Rady Prowincjalnej, prowadzi dokumentację Rady i współpracuje z Sekretariatem.
Skarbnik zajmuje się sprawami ekonomicznymi Prowincji, w szczególności prowadzi prowincjalne księgi rachunkowe i współpracuje ze skarbnikami wspólnot.
Rada Prowincjalna OCDS pełni swoje obowiązki przez trzy lata, do czasu wyboru nowej Rady. Przewodniczący i Radni nie mogą pełnić funkcji dłużej niż dwie kadencje następujące po sobie. Mogą być wybrani na trzecią kadencję pod warunkiem wyboru przez dwie trzecie głosów i za zgodą Przełożonego Prowincjalnego lub jego Delegata.
Przewodniczący Rady Prowincjalnej nie może pełnić równocześnie funkcji Przewodniczącego wspólnoty lokalnej. Natomiast Radny Prowincjalny może złożyć rezygnację z pełnionych dotychczas funkcji Przewodniczącego wspólnoty lub odpowiedzialnego za formację.
Każdy z członków Rady Prowincjalnej może zrezygnować z pełnienia swojej funkcji
z poważnych i słusznych powodów. Przyjęcie lub odrzucenie rezygnacji należy do Rady Prowincjalnej. W razie powstania wakatu Przewodniczącego jego funkcję obejmuje I Radny, natomiast wakat Radnego uzupełnia Rada Prowincjalna w uzgodnieniu z Przełożonym Prowincjalnym lub jego Delegatem, biorąc pod uwagę wyniki głosowania na Kongresie.
W spotkaniach Rady bierze udział Przełożony Prowincjalny lub jego Delegat z prawem ingerencji w decyzje Rady w razie stwierdzenia nieprawidłowości.
Rada Prowincjalna zbiera się co najmniej cztery razy w roku.
Uchwały Rady Prowincjalnej OCDS zapadają zwykłą większością głosów. Dla ważności uchwał Rady wymagana jest obecność przynajmniej Przewodniczącego i dwóch członków Rady. W drodze wyjątku, uchwały mogą być podejmowane drogą korespondencyjną, w tym za pośrednictwem internetu. Również w tym przypadku winny być one zaprotokołowane.
Oświadczenia woli Rady Prowincjalnej OCDS składa Przełożony Prowincjalny lub jego Delegat oraz Przewodniczący Rady Prowincjalnej, a w sprawach finansowych Przełożony Prowincjalny lub jego Delegat oraz Skarbnik.
Rada Prowincjalna wykonuje swoje zadania statutowe z pomocą Sekretariatu Prowincjalnego.
Źródłem finansowania Rady Prowincjalnej są wpłaty wspólnot lokalnych, darowizny, dotacje, ofiary itp.

Kongres Prowincjalny

Co trzy lata, w rok po Kapitule Prowincjalnej Karmelitów Bosych i wyznaczeniu Delegata Prowincjalnego, Przełożony Prowincjalny lub jego Delegat zwołuje Kongres Prowincjalny. Należy tego dokonać pisemnie przynajmniej na pięć miesięcy przed rozpoczęciem Kongresu.
Liczbę delegatów z poszczególnych wspólnot określa Rada Prowincjalna w porozumieniu z Przełożonym Prowincjalnym lub jego Delegatem.
Delegat wspólnoty, powinien być osobą po przyrzeczeniach definitywnych, dyspozycyjną i znającą dobrze duchowość Świeckiego Zakonu Karmelu Terezjańskiego. Wskazane jest, aby posiadał doświadczenie posługi jako Przewodniczący, odpowiedzialny za formację lub Radny wspólnoty.
W razie niemożliwości wydelegowania osoby po przyrzeczeniach definitywnych, reprezentująca wspólnotę osoba po przyrzeczeniach pierwszych nie ma na Kongresie prawa głosu czynnego i biernego.
W Kongresie Prowincjalnym uczestniczą:
- Przełożony Prowincjalny i jego Delegat,
- Przewodniczący wszystkich wspólnot,
- delegaci wybrani przez wspólnoty wg zasad podanych w punkcie 123-125 niniejszego Statutu,
- członkowie ustępującej z urzędu i nowo wybranej Rady Prowincjalnej.
Głos czynny na Kongresie mają świeccy karmelici wymienieni w punkcie 181 lit. b, c, d Statutu. W Kongresie mogą uczestniczyć bez prawa głosu czynnego i biernego asystenci
i członkowie wspólnot po przyrzeczeniach co najmniej czasowych, nie będący Przewodniczącymi i delegatami.
Zadania Kongresu Prowincjalnego:
- przyjęcie sprawozdania ustępującej Rady Prowincjalnej OCDS i udzielenie jej absolutorium,
- wybór Rady Prowincjalnej OCDS,
- ocena sytuacji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych w Prowincji,
- omówienie istotnych spraw dotyczących Krakowskiej Prowincji OCDS,
- podjęcie uchwał programowych co do życia, formacji i działalności Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych w Prowincji.
Kongresowi Prowincjalnemu przewodniczy Przełożony Prowincjalny, jego Delegat lub Przewodniczący Rady Prowincjalnej Świeckiego Zakonu.
Wyborcy wybierają spośród siebie,
w głosowaniu jawnym, protokolantów, skrutatorów oraz komisję uchwał.
Kandydatami do Rady Prowincjalnej są świeccy karmelici bosi Prowincji Krakowskiej Karmelitów Bosych, którzy spełniają kryteria określone w punkcie 179 niniejszego Statutu
i wyrażają przynajmniej ustną zgodę na kandydowanie. Prawo ich zgłaszania, w wyznaczonym przez Delegata Prowincjalnego terminie, posiadają poszczególne wspólnoty spośród swoich członków, Delegati Rada Prowincjalna. Podczas Kongresu kandydatów mogą zgłosić także jego uczestnicy posiadający głos czynny.
W szczególnych sytuacjach – zwłaszcza w przypadku niemożliwości wyłonienia Rady Prowincjalnej – wstępna zgoda zgłoszonych kandydatów nie będzie wymagana, a kandydatami do Rady Prowincjalnej mogą także w tym przypadku być świeccy karmelici bosi nieobecni na Kongresie.
Spośród osób umieszczonych na liście kandydatów uczestnicy Kongresu, posiadający głos czynny, wybierają bezwzględną większością głosów przewodniczącego Rady Prowincjalnej. Głosowanie jest tajne. Jeśli w wyniku głosowania nie dokonano wyboru, do powtórnego głosowania przechodzą dwaj kandydaci, którzy otrzymali największą liczbę głosów. Obydwaj zaś w tym głosowaniu nie posiadają głosu czynnego.
W drugim głosowaniu wystarczy zwykła większość. W przypadku równej liczby głosów wybrany zostaje kandydat z dłuższym stażem
w Świeckim Zakonie Karmelitów Bosych.
Czterej Radni, wybierani są w głosowaniu tajnym, w odrębnych głosowaniach, analogicznie do procedury wyboru Przewodniczącego.
Uchwały Kongresu podejmowane są bezwzględną większością głosów w głosowaniu jawnym, chyba że Kongres postanowi inaczej.
Z obrad Kongresu sporządzany jest protokół, który po odczytaniu i zaaprobowaniu przez Kongres, podpisują przewodniczący obradom, Przewodniczący Rady i protokolant.
Bezpośrednio po Kongresie, nie dłużej jednak niż w ciągu jednego miesiąca, Rada poprzedniej kadencji dokona formalnego przekazania nowo wybranej Radzie Prowincjalnej dokumentacji, wykazu spraw wymagających kontynuacji oraz innych zobowiązań leżących w gestii tejże Rady.

Sekretariat Prowincjalny Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych

Sekretariat jest zespołem ludzi wspomagających pracę Delegata Prowincjalnego i Rady Prowincjalnej Świeckiego Zakonu w posłudze wspólnotom lokalnym całej Prowincji. Posługę
w Sekretariacie pełnią członkowie Świeckiego Zakonu.
Podstawowym zadaniem Sekretariatu jest przekazywanie wspólnotom korespondencji od Delegata i Rady Prowincjalnej, odbieranie bieżących informacji i sprawozdań od wspólnot oraz gromadzenie i aktualizacja dokumentacji OCDS Prowincji Krakowskiej.
Szczegółowy zakres kompetencji i działalności Sekretariatu ustala wspólnie Delegat Prowincjalny i Rada Prowincjalna OCDS.
Siedzibą Sekretariatu jest Kraków. Zmiany siedziby może dokonać Przełożony Prowincjalny, po uzgodnieniu z Radą Prowincjalną Świeckiego Zakonu.

Rozdział XIV

WSPÓŁPRACA OGÓLNOPOLSKA

Rada Prowincjalna OCDS Prowincji Krakowskiej w porozumieniu z Radą Prowincjalną OCDS Prowincji Warszawskiej może powołać ogólnopolskie forum współpracy w celu koordynacji działań, współpracy i jedności dążeń na szczeblu ogólnopolskim, zgodnie z punktem 60 Konstytucji Świeckiego Zakonu.
Zakres działania i sposób wyboru przedstawicieli na forum ustala Rada Prowincjalna Świeckiego Zakonu Prowincji Krakowskiej w porozumieniu z Radą Prowincjalną Świeckiego Zakonu Prowincji Warszawskiej. Szczegóły ustaleń zostaną zapisane w osobnym porozumieniu między Prowincjami, zatwierdzonym przez Definitorium Generalne OCD. Będzie ono normowało wzajemną współpracę oraz reprezentowanie Świeckiego Zakonu Karmelu Terezjańskiego wobec struktur Kościoła w Polsce.

Rozdział XV

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Niniejszy Statut na podstawie dekretu Definitorium Generalnego Zakonu Karmelitów Bosych jest uzupełnieniem Konstytucji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych i obowiązuje wszystkich członków Krakowskiej Prowincji OCDS.
Przygotowanie zmian Statutu Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych należy do kompetencji Rady Prowincjalnej. Projekt zmian powinien być uzgodnionyz Delegatem Prowincjalnym.
Zatwierdzenie zmian Statutu jest zastrzeżone Definitorium Generalnemu Zakonu Karmelitów Bosych w Rzymie.
Sprawy nieuregulowane niniejszym Statutem podlegają rozstrzygnięciu przez Definitorium Generalne.
Przepisy Statutu Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych z dnia 5 maja 2006 rok tracą swoją moc z chwilą zatwierdzenia niniejszego Statutu przez Definitorium Generalne w Rzymie.

ZASTOSOWANE SKRÓTY:

K – Konstytucje Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych

Rytuał – Rytuał Świeckiego Zakonu

RI – Zasady Formacji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych Ratio Institutionis

VC – adhortacja Vita Consecrata

KPK – Kodeks Prawa Kanonicznego