Duch ubóstwa w karmelitańskiej duchowości jest drogą miłości i wolności.
Nie jesteśmy ubodzy, ponieważ jesteśmy pozbawieni dóbr, ale jesteśmy ubodzy, ponieważ staramy się pozbyć wszelkich przeszkód, które utrudniają nam kochanie Boga i bliźnich.
Duch ubóstwa dla świeckiego karmelity polega na oddawaniu całego siebie Bogu i bliźnim w miłości, z ufnością, że Bóg obdarzy go swoją miłością, obfitymi łaskami i błogosławieństwami.
Nasza uboga miłość 
to dar, który ofiarowujemy Bogu i bliźnim.
