Jakie znaczenie mają przyrzeczenia składane przez świeckich karmelitów najpierw na 3 lata, a później na całe życie? 
Przyrzeczenia są wyrazem woli wzrastania w doskonałej miłości do Chrystusa i do braci.
Są one również pokornym uznaniem koniecznej obecności i pomocy Drugiego – Boga i człowieka, aby żyć zgodnie z radami ewangelicznymi i z jeszcze większą wiernością naśladować Chrystusa i stopniowo upodabniać się do Niego.
Przyrzeczenia konfrontują nas z naszą słabością i ograniczeniami, aby walczyć z wszelkimi pokusami, które nam zagrażają: posiadania (ubóstwo), władzy (posłuszeństwo), przyjemności (czystość).
Przyrzeczenia są więc źródłem wyzwolenia, uwalniając nas od tego, co uniemożliwia nam podążanie w kierunku pełni bytu, pełni uszlachetnienia i pełni miłości.
Tylko w ten sposób możemy zrozumieć, że dzięki przyrzeczeniom „umacnia się chrzcielne zaangażowanie w świecie w służbie Bożego planu”, i że są one „rękojmią osobistej świętości”, która z konieczności pociąga za sobą „zobowiązanie do służenia Kościołowi w wierności charyzmatowi karmelitańsko-terezjańskiemu”.
